Ikona to dar, który przychodzi do nas w oparciu o nasze pragnienia….
Pantokrator z języka greckiego oznacza Wszechwładcę, Pana wszystkiego. W ikonografii jest to przedstawienie Jezusa Chrystusa jako władcy, sędziego Wszechświata. Chrystus jest ukazany w pozycji stojącej lub też siedzącej na tronie, z otwartą księgą w lewej dłoni i uniesioną prawą dłonią, którą błogosławi.
W styczniu 2020 r. uczestniczyłam w warsztatach prowadzonych przez o. Jacka Wróbla SJ w temacie Oblicze Chrystusa Pantokratora. Zajęcia odbywały się w Domu Formacji Duchowej Księży Jezuitów w Kaliszu, a ich owocem była ikona Oblicza Chrystusa z księgą – duchowy, teologiczny “portret” Chrystusa, oddanie prawdy o tym, że Agrafos (nieodrysowalny) w Chrystusie staje się Grafos ( obrysowany konturem).
Ikona jest świadectwem tego, że Bóg staje się konkretnym człowiekiem z Maryi, a nie tego, jak On wyglądał. W sposób symboliczny są przedstawiane cechy konstrukcyjne mężczyzny. Agrafos w Jezusie Chrystusie jest namacalny: to obraz, który odbieramy naszymi zmysłami – w tym przypadku wzrokiem. Bóg jest niepojęty dla nas przez zmysły, jednak w cudzie wcielenia stał się dla nas namacalny…
Ikonę Chrystusa Pantokratora wykonałam w tradycyjnej technice tempery chudej na zgruntowanym podobraziu formatu 28×40 cm w dwóch etapach. Wcześniej na zajęciach prowadzonych w Pracowni Działań Twórczych w Poznaniu przez p. Renatę Pilawską przygotowałam pozłotę nimbu i księgi złotem 23,4 kt na pulment (satyna i mat), a także osadziłam wybrane kamienie na pozłoconej powierzchni.